บทพิจารณาสังขาร

สัพเพ สังขารา อะนิจจา. สังขารคือร่างกาย จิตใจ และรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไปมีแล้วหายไป. สัพเพ สังขารา ทุกขา. สังขารคือร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ทนยาก เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่ เจ็บ ตายไป. สัพเพ ธัมมา อะนัตตา สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขาร แลมิใช่สังขารทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา ว่าตัวว่าตนของเรา. อะธุวัง ชีวิตัง       ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน ธุวัง มะระณัง               ความตายเป็นของยั่งยืน อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง         อันเราจะพึงตายเป็นแท้ มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง         ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ ชีวิตัง เม อะนิยะตัง           ชีวิตของเรา เป็นของไม่เที่ยง มะระณัง เม นิยะตัง           ความตายของเรา เป็นของเที่ยง วะตะ               ควรที่จะสังเวช อะยัง กาโย           ร่างกายนี้ อะจิรัง               มิได้ตั้งอยู่นาน อะเปตะวิญญาโณ         ครั้นปราศจากวิญญาณ ฉุฑโฑ               อันเขาทิ้งเสียแล้ว อะธิเสสสะติ         จักนอนทับ ปะฐะวิง               ซึ่งแผ่นดิน กะลิงคะรัง อิวะ         ปะดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน นิรัตถัง               หาประโยชน์มิได้