พวกเดียรถีย์มีจิตคิดอิจฉา จึงคิดหาอุบายทำลายหนัก จ้างนางจิญจมาณวิกายุพาพักตร์ เข้าสำนักเชตวันผ่านไปมา เมื่อตอนเย็นเวลาจะสายัณห์ ให้นางนั้นแต่งตัวยั่วตัณหา นุ่งสีทับทิมทองผ่องวรรณา ในหัตถาถือดอกดวงพวงมาลัย ทำเป็นทีเข้าไปหาตถาคต กระช้อยชดกิริยาอัชฌาสัย ใครถามว่าจวนค่ำไปทำไม ทำอึ้งอ้ำงำไว้ไม่พูดจา

   ถึงตอนเช้าเจ้าแสร้งสำแดงตน ออกจากพระเชตุพนอารามป่า เดินสวนทางคนเขาที่เข้ามา เพื่อวันทาพระพุทธเจ้าตอนเช้านั้น ถ้าใครถามว่าไปอยู่ไหนมา นางพูดจาบ่ายเบี่ยงหลีกเลี่ยงนั่น ว่าท่านจะรู้ไปทำไมกัน ว่าตัวฉันไปนอนอยู่บ่อนใด พอครบเดือนถ้ามีพวกชีบา ชาวประชาไต่ถามความสงสัย นางตอบว่าไปนอนซ่อนอยู่ใน กุฏิใหญ่ของพระศาสดา

  ห้าหกเดือนต่อมาเอาผ้ารัด เข้าไปยัดหน้าท้องให้ป่องกว่า คนถามว่าท้องใหญ่กับใครมา นางตอบว่าผัวเราคือเจ้าชาย ถึงเก้าเดือนทำท้องให้ป่องโย้ เอาขอนโตถากกลมให้สมหมาย ผูกท้องให้ใหญ่เกินเดินสะพาย ทำให้คล้ายท้องแก่เป็นแม่คน แล้วไปยืนอยู่หน้าตถาคต ทำเพ้อพจน์พูดร้องทำนองบ่น สมณะนี้ดีแต่สอนนิกรคน แต่ไม่สนใจเมียที่เสียตัว

  ไม่จัดหาห้องหอให้น้องหน่อย ก็ไม่น้อยใจที่เรามีผัว ให้เศรษฐีท่านสร้างไว้ข้างรั้ว ไม่ว่าชั่วสักหน่อยไม่น้อยใจ พระพุทธองค์ทรงสอดทอดพระเนตร ทรงหยุดเทศน์นิ่งอยู่สักครู่ใหญ่ ตรัสว่าแม่น้องหญิงเท็จจริงไซร้ เราก็ได้รู้แท้แต่สองคน ทั่วทุกคนนิ่งอึ้งตะลึงเนตร ผู้ทรงเพศอรหันต์อนันตผล ถึงแสนรู้อยู่ร่ำก็จำจน พระทศพลไม่แจ้งแถลงการ

  ทันใดนั้นบันดาลพิมานฟ้า พระอินทราแจ้งจิตคิดสงสาร บันดาลให้ไม้ป่องเหมือนท้องมาน หลุดลงมาหน้าฉานพระศาสดา ถูกหลังเท้านางแน่แผลขาด โลหิตสาดไหลหล่อลงต่อหน้า ฝูงชนที่นั่งเฝ้าเหล่าประชา จึงตีด่าทุบถองจนร้องครวญ ฉุดกระชากลากออกไปนอกวัด เกิดวิบัติทันตาน่ากำสรวล แผ่นดินแยกแตกยุบสูบหน้านวล ร่างเซซวนจมดินจนสิ้นใจ

  คนมาเล่าพระองค์ก็ทรงตรัส จะอุบัติในนรกต้องหมกไหม้ นับเป็นแสนล้านปีต่อนี้ไป ไม่มีใครล้างบาปที่หยาบช้า จิญจมาณวิกาเกิดมาร้าย จึงต้องตายไปตกนรกกล้า เมื่อชาติก่อนเคยเกิดกำเนิดมา ชื่อว่านางอมิตดามีสามี ชื่อชูชกชายเฒ่าโศกเศร้ามาก ต้องลำบากเดินป่าพนาศรี อมิตดายุยงเข้าพงพี ในชาตินี้กลับชาติเป็นทาสทุกข์ รับใช้เหล่าเดียรถีย์พวกชีป่า ทาสปัญญาเขาเล่นเป็นสนุก จะตกนรกหมกไหม้ไปหลายยุค ไม่มีสุขอีกนานนับล้านปี ฯ

ย้อนกลับ             ปิดหน้านี้         ถัดไป