ในทางพระพุทธศาสนาถือว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นของยากยิ่ง และเมื่อได้ชีวิตมาแล้ว การดำเนินชีวิตให้เจริญรุ่งเรืองจนประสบผลสำเร็จก็ยากยิ่งขึ้นไปอีก ในเทศกาลปีใหม่ หลาย ๆ คน ก็เตรียมตัวเตรียมใจที่จะฉลองกันอย่างเต็มที่ และมีอีกจำนวนไม่น้อย ก็ถือเอาโอกาสอันเป็นมงคลสมัยนี้ว่า เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ในทางพุทธศาสนาท่านว่า จุดเริ่มต้นของชีวิตคือ ปฏิสนธิวิญญาณ หมายความว่า ชีวิตใหม่เริ่มเมื่อปฏิสนธิวิญญาณถือกำเนิดในครรภ์ของมารดา แล้วเจริญโดยลำดับ ดังนี้คือ
                ๑. เป็นโลหิตใส (กะละลัง)
                ๒. เป็นโลหิตข้น (อัพพุทัง)
                ๓. เป็นชิ้นเนื้อ (เปสิ)
                ๔. เป็นก้อนเนื้อ (ฆะโน)
                ๕. แยกออกเป็นปัญจะสาขา (ปะสาขา) คือ
                ก. ศีรษะ ๑
                ข. แขน ๒
                ค. ขา ๒

                เมื่อได้ชีวิตมาและดำเนินไปครบรอบปี ท่านสอนให้ทบทวนความหลัง ระวังความผิด เตือนจิตของตน เพื่อปรับปรุงแก้ไขชีวิตในปีใหม่ให้สมบูรณ์ เช่น การดำเนินชีวิตในปีที่ผ่านมาเสมอตัว คือไม่มีอะไรดีขึ้นหรือเลวลง ก็ให้ปรับปรุงให้ดีขึ้น หรือการดำเนินชีวิตในปีที่ผ่านมา ได้กำไร คือ ดีมากกว่าเสีย ก็ให้พยายามรักษาความดีเดิมและเพิ่มความดีใหม่ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

                ส่วนใครดำเนินชีวิตในปีที่ผ่านมา ขาดทุนคือ ตกต่ำ พบแต่ความผิดหวัง ปรารถนาอะไรแล้วไม่ได้ตามปรารถนา ก็ต้องหันมาทบทวนความหลังว่า ผิดพลาดเพราะเหตุอะไร แล้วระมัดระวังเพิ่มขึ้น จะได้ไม่ผิดซ้ำซาก และเตือนจิตของตนอยู่ตลอดเวลา

                ผู้หวังความเจริญและความสุข จึงควรละทิ้งการดำเนินชีวิตแบบเก่าที่ขาดทุนหรือไม่มีกำไร แล้วมาสร้างชีวิตใหม่ ดังนี้
                ๑. ขยันหมั่นเพียรอยู่เสมอ
                ๒. มีสติไม่พลั้งเผลอทุกขณะจิต
                ๓. ทำมาหาเลี้ยงชีวิตโดยถูกถ้วน
                ๔. ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ
                ๕. สำรวมอารมณ์ให้มีเหตุผล
                ๖. ดำรงตนอยู่ในทางถูก
                ๗. ปลูกความไม่ประมาทในทุกสถาน

                เมื่อดำเนินชีวิตตามหลักพุทธพจน์ดังกล่าวนี้ ชีวิตใหม่ในรอบปีใหม่ ย่อมเป็นชีวิตใหม่ที่ไม่ขาดทุน และสมบูรณ์อย่างแน่นอน