เชิงตะกอนสอนใจให้สงบ
                ชีวิตจบสุดท้ายที่หมายเหมือน
                ใช่แตกต่างห่างไกลใยหลงเลือน
                จงหมั่นเตือนตัวบ้างสร้างความดี

                กินแต่โลภหวังรวยด้วยทรัพย์สิน
                ไม่ยลยินคุณธรรมต่ำศักดิ์ศรี
                เมื่อวันเคลื่อนเดือนผ่านนานเป็นปี
                ชีวิตพลีเพียงสนองความต้องการ

                แสวงหาอำนาจวาสนาหายศศักดิ์
                ร้อนหนาวผ่านเวียนกลับสลับไป
                มีใครเล่าคงที่ในจักรวาล
                ต้องเหนื่อยหนักติดยึดไร้แก่นสาร

                เมื่อเกิดมามี อะไรในมือเล่า
                คงว่างเปล่าเมื่อจบสิ้นอายุไข
                กายทับถมจมดินพังภินฑ์ไป
                สิ่งเหลือไว้เพียงความดีที่บำเพ็ญ