เชิงตะกอน
เชิงตะกอนสอนใจให้สงบ
ชีวิตจบสุดท้ายที่หมายเหมือน
ใช่แตกต่างห่างไกลใยหลงเลือน
จงหมั่นเตือนตัวบ้างสร้างความดี
กินแต่โลภหวังรวยด้วยทรัพย์สิน
ไม่ยลยินคุณธรรมต่ำศักดิ์ศรี
เมื่อวันเคลื่อนเดือนผ่านนานเป็นปี
ชีวิตพลีเพียงสนองความต้องการ
แสวงหาอำนาจวาสนาหายศศักดิ์
ร้อนหนาวผ่านเวียนกลับสลับไป
มีใครเล่าคงที่ในจักรวาล
ต้องเหนื่อยหนักติดยึดไร้แก่นสาร
เมื่อเกิดมามี อะไรในมือเล่า
คงว่างเปล่าเมื่อจบสิ้นอายุไข
กายทับถมจมดินพังภินฑ์ไป
สิ่งเหลือไว้เพียงความดีที่บำเพ็ญ
![](/images/line1.gif)
![](../image/chocho.gif)
|