อีกเรื่องหนึ่ง เกิดขึ้นในเขตตำบลโรงเฆ่ อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุมทรสาคร คนนี้ชื่อ มาก เมื่อปี ๒๔๙๗ ปรากฏว่าเป็นฤดูน้ำมาก นายมากแกนั่งจักตอกอยู่บนชานเรือนพร้อมด้วยเพื่อนบ้านหลายคนมานั่งจักตอกรวมกัน และคุยกันเพื่อแก้รำคาญ ขณะที่นายมากนั่งจักตอกอยู่ อยู่ ๆ แกก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินลงไปที่บันได ขณะนั้นน้ำท่วมพื้นดินมีระกับเกือบถึงชานเรือน
เมื่อแกลงบันไดไปแล้วก็เลยลงไปในน้ำ ดำน้ำลงไป พวกเพื่อนบ้านก็คิดว่านายมากคงจะร้อนมาก ถึงได้ได้ลงน้ำไปทั้ง ๆ ที่มือถือมีด แต่เมื่อแกดำลงไปในน้ำเป็นเวลานานเกินไป พวกเพื่อนบ้านเกิดสงสัยจึงลงไปดู เพื่อนบ้านคนหนึ่งดำลงไปสำรวจ พบนายมากกอดบันไดอยู่ จึงช่วยกันดึงเอาตัวขึ้นมา ต้องปฐมพยาบาลกันอย่างหนัก เพราะปรากฏว่าแกกินน้ำเข้ามากเกินไป เมื่อแกฟื้นแล้วเพื่อนบ้านถามว่า ลงไปในน้ำทำไม
แกตอบว่า ขณะที่นั่งจักตอกอยู่ด้วยกันนั้น มีคนมาท้าให้แกไปตีกับเขา ปกติแกเป็นคนไม่ยอมกลัวคน แต่ไม่ข่มแหงใคร ถ้าใครมารุกราน นายมากก็ไม่ยอมงอมืองอเท้าสู้ชนิดเข็มเย็ยตาทีเดียว มาคราวนี้เมื่อมีคนมาท้าถึงบ้าน แกบอกว่า เขาขึ้นมาท้าบนชานเรือน ก็เลยลุกขึ้นและเอามีดที่เป็นเครื่องมือจักตอกนั้น ไปสู้กับผู้บังอาจมาท้าแก ขณะที่เพื่อนบ้านแก้ไขอยู่นั้น แกบอกว่า กำลังสู้กันนัวที่เดียว
นี้แหละท่านทั้งหลาย คนที่จะตายโหง คือตายด้วยอุบัติเหตุ มักจะมีเหตุอื่นมาทำให้หลงผิด เรื่องอย่างนี้เคยรับฟังมาหลายสิบราย มีเรื่องคล้ายคลึงกัน จึงเป็นเหตุให้ชวนสันนิษฐานว่า คนที่จะตายโหง มีผีมาหลอกล่อให้ตาย เพราะบางคนที่มีทุกข์ยิ่งกว่าคนที่ฆ่าตัวตาย เขายังไม่ยอมตาย คนที่ฆ่าตัวตายบางคนมีเรื่องกระทบใจนิดเดียวก็ฆ่าตัวตาย