พอกลับเข้ามาในตัวอีกทีก็รู้สึกว่า เสมหะนองเถือกเต็มพื้นไปหมด มันก็ไม่มีแรง นั่งรวบรวมกำลังใจอยู่นิดหนึ่ง ประตู่ใส่กลอน พอมีแรงนิดหน่อยก็ค่อย ๆ เกาะราวผ้าไปถอดกลอน ก็พอดีพระสมุห์บัญชาเรียกพระปลัดวิรัชว่า วิรัช ๆ เร็ว ๆ วิรัชเร็ว ๆ จากนั้นก็ไม่รู้เรื่องเลย ปรากฏว่ามารู้เรื่องอีกทีก็เขานวดมือแล้ว ตอนออกตอนแรกพระท่านบอกว่า “ เป็นการออกไปจากร่างกายเพราะร่างกายมันหนัก ถ้าไม่ออกไปจากร่างกาย มันหายใจไม่ทัน เสมหะออกมา มันจะขาดใจตายตอนนั้น” พระท่านกลัวจะตาย ท่านเลยดึงวิญญาณออกไปข้างนอก พอออกตอนหลังท่านเรียกว่า “ สลบ” เพราะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ตัวสลบกับออกไปข้างนอก มันไม่เหมือนกันเพราะสลบไม่มีความรู้สึก

    ต่อมารู้สึกตัวเห็นเขานวดกันไปนวดกันมา ก็พอดีจ่าปัญญากับคุณบังเอิญ สองสามีภรรยาหวังจะมาเยี่ยมก็มาพบอาการหนักเข้า ทุกคนก็วิ่งกันวุ่นวาย กำนันสมบอกว่าคนร้องไห้กันหลายคน มันน่าร้องไห้เพราะไม่มีความรู้สึกแล้ว พอยกออกไปเหมือนกับคนตาย แต่พออาการคลายตัวขึ้นมาก็ปรากฏว่า มีความรู้สึกว่ามีแรงนิดหน่อย มีอาการสดชื่น เขานวดบ้าง เขาบีบบ้าง เขาทำอะไรก็ตาม ความสดชื่นก็ปรากฏ อีกสักครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นเดินได้.......”

    “ ในที่สุดหลวงพ่อพระราชพรหมยานท่านก็มรณภาพเมื่อวันศุกร์ที่ ๓๐ ตุลาคม พ. ศ. ๒๕๓๕ เวลา ๑๖ . ๑๐ น. ที่โรงพยาบาลศิริราช ได้มีพิธีสวดอภิธรรมเป็นเวลา ๑๐๐ วัน พระศพท่านอยู่ในโลงแก้ว ประดิษฐานอยู่ในพระมหาวิหาร ๑๐๐ เมตร ที่วัดท่าซุงมาจนทุกวันนี้ ”